Job 12

Rozdział 12

1 Potem Hiob odpowiedział: 2 Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość. 3 Ale ja również mam rozum, jak i wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy? 4 Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga ^a, a on odpowiada; sprawiedliwy i doskonały jest pośmiewiskiem. 5 Ten, który jest bliski upadku ^b, to pochodnia wzgardzona w umyśle tego, który żyje w pokoju. 6 Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg obficie daje w ręce. 7 Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie. 8 Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie. 9 Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka Pana to wykonała? 10 W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej ^c i duch wszelkiego człowieka. 11 Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu? 12 U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność. 13 Ale u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność. 14 Oto on burzy, a nikt nie może odbudować ^d, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć. 15 Oto gdy zatrzyma wody ^e, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię ^f. 16 U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel. 17 Pozbawia radców mądrości i sędziów czyni głupcami. 18 Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem. 19 Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy. 20 Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek. 21 Wylewa pogardę na książąt ^g i osłabia siły mocarzy. 22 On odsłania głębokie rzeczy z ciemności ^h i wyprowadza na światło cień śmierci. 23 Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je. 24 On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej; 25 I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.